یکی از کاربردهای گسترده فناوری اطلاعات و ارتباطات، کمک به ایجاد و توسعه شبکه های ارتباط جمعی است که نقش موثری در پیوند فناوری مزبور با سیاستگذاری های خردوکلان دارد. یک شبکه ارتباط جمعی، متشکل از یک نظام محلی مبتنی بر رایانه است که امکان برقراری ارتباط و تسهیم اطلاعات، دانش و تجارب را بین افراد و جوامع مختلف ایجاد می کند. البته این تعریف بسیار گسترده است و دربرگیرنده محدوده ای از شبکه ها با دهها هزار عضو در آمریکا تا شبکه های کوچک روستایی در برخی قسمتهای آسیا و آفریقا است.شبکه های ارتباط جمعی دراشکال مختلف قابل ملاحظه است. برخی از آنها فقط محلی است و برخی دیگر ازطریق اینترنت در اقصی نقاط جهان قابل دسترسی است. همچنین، برخی از آنها غیرانتفاعی و برخی دیگر با اهداف سودجویانه است که دسته اخیر، اساس سازمانهـــای مجازی را تشکیل می دهند. شبکه های مزبور می توانند اطلاعات را از مجراهای مختلف جمع آوری و دراختیار کاربران بگذارند.شبکه های ارتباط جمعی قادر به سفارشی کردن اطلاعات برای افراد یا گروههای ویژه هستند و از این نظر می توان در مستندسازی امور از آنها بهره برد. این موضوع بویژه برای کسانی که از محدودیت زمانی، زبانی و مهارتی در گردآوری اطلاعات برخوردارند، حایزاهمیت زیادی است. نگهداری، پشتیبانی و توسعه چنین شبکه هایی آسان است و اطلاعات ذخیره شده در یک رایانه مرکزی دردسترس کاربران قرار می گیرد.یکی از مهمتـــرین کاربردهای چنین شبکه هایی، انجام فعالیتهای آموزشی است که از این طریق، فراگیران و مدرسان ازطرق مختلف پشتیبانی می شوند. از مهمترین مزایای این شبکه ها بویژه در کشورهای درحال توسعه، کاهش هزینه اتصال به شبکه های جهانی است.
لیست کل یادداشت های وبلاگ?
